مقاله:خدا هم، بارسا را دوست داشت!

 جملاتم را اول از کیفیت بالای لیگ قهرمانان آغاز می کنم، به واقع لیگ قهرمانان باشگاه های اروپا با کلاس ترین تورنمنتی است که در حال حاضر در جهان فوتبال انجام می شود، حتی با کیفیت تر از جام جهانی و جام ملت های اروپا.

دیشب از مرحله یک هشتم نهایی این مسابقات دو تیم بزرگ اروپا رو در روی هم صف آرایی نمودند، بارسلونا و میلان، بازی رفت این دو تیم را روسونری ها در سن سیرو 2 بر 0 پیروز شده بودند و بارسا برای صعود کار دشواری داشت، اما صعود کرد، آن هم چه صعودی...

یک سری نکات در بازی دیشب بارسا به چشم خورد که دوست داشتم آن ها را با شما خوانندگان و دوستان همیشگی طرفداری در میان بگذارم.

خوب همان طور که گفتم بارسا بازی رفت را باخته بود و عملا چیزی برای از دست دادن نداشت، خودشان هم می دانستند اگر بخواهند مانند همیشه و با ترکیب گذشته پا به میدان بگذارند و بازی متداول را انجام دهند در برابر دفاع چند لایه میلان راه به جایی نخواهند برد، به همین علت یک سری تغییراتی در بازی و میدان شاهد بودیم که فکر می کنم بسیار زیرکانه و هوشمندانه برنامه ریزی شده بود، آن تغییرات را با هم می خوانیم.

1- سیستم بازی: بارسلونا بازی را با 4 مدافع آغاز کرد، اما عملا آن ها 4 مدافع نبودند، دنی آلوز دائما در خط حمله بارسا و دفاع میلان دیده می شد، بیشتر از آن چیزی که ما سراغ داشته باشیم، بارسا با 4 مهاجم حمله میکرد، پدرو از چپ، مسی و ویا در وسط و دنی آلوز از راست توپ می گرفت یا سانتر می کرد یا این که به هافبک ها بر می گرداند، حتی برای دفاع کردن هم مانند یک مهاجم از جلو پرس را آغاز می کرد.این باعث شده بود میلان تحت فشار بیشتری قرار بگیرد و مدافعانش محکوم به اشتباه شوند، میلانی که برای حمله کردن گویی که اصلا برنامه ای ندارد و آمده بودند بازی چلسی و اینتر را کپی کنند.

2-حضور داوید ویا در پیکان نوک حمله ، همزمان با لئو مسی: شما در فوتبال اگر ببینید بازیکن مقابلتان نامی بزرگ و شهرت خاصی دارد هیچ گاه آزادانه او را رها نخواهید کرد حتی اگر از فرم مطلوبش کمی دور باشد، منظورم مسی نیست، ویا را عرض می کنم.
میلانی ها در خط حمله بارسا از وسط باید 2 نفر را مهار می کردند، دو نفری که می دانستند اگر لحظه ای توپ روی پاهایشان سوار شود احتمال گل 90% است، پس همین باعث شد که مسی آزاد تر شود، بتواند قدرت مانوری بیشتری داشته باشد، 2 نفر مامور مهار ویا شده بودند.
قدرت مانور مسی هم یعنی مرگ، باید شکست را بپذیرید اگر مایلید مسی را برای لحظه ای، حتی 1 ثانیه رها کنید.حتی اگر به قول دوستان دفاع ایتالیایی باشد(!)
از آن سو هم ویا حضور داشت، مشاهده کردید، یک اشتباه مدافع و یک توپ که تبدیل به گل شد، گل زن دقیقا به همین معنا است، از حداقل موقعیت حداکثر استفاده.یعنی داوید ویا، شک نکنید اگر الکسیس جای او بود بارسا در آن زمان به گل سوم نمی رسید.

3-پرس شدید و دوندگی فوق العاده: فکر می کنم همه در این مورد با من موافق باشند، بارسا توپ را که برای لحظه ای از داست می داد طوری به دنبال و باز پس گیری آن می دوید که گویی آتش بر جانشان افتاده است و به آن ها گفته اند اگر توپ را نگیری شما را تیر باران می کنیم(!)
توپ که از دست می رفت همه و همه به تمام قدرت به روی پای بازیکنان هجوم می بردند، از مسی گرفته تا سرجیو بوسکتس و ماسکرانو که دیشب به نظر من عالی کار کرد به جز آن اشتباه، پرس شدید بازیکنان بارسا از جلو و سردرگمی میلانی ها که تعداد پاسهایشان در بعضی از صحنه ها به 3 هم نمی رسید.در فوتبال اگر فشار بیش از اندازه روی شما باشد قدرت فکر و تامل خود را از دست می دهید، حتی اگر میلان باشید.فشار، فشار و فشار...
میلان را در 20 دقیقه اول از پای در آورد.

4- گل زود هنگام: همه دوستان و علاقمندان به فوتبال حال حاضر دنیا می دانند شیوه بازی بارسا به گونه ای است که وقتی دیداری را باخته و عقب مانده اگر هر چه زود تر به گل نرسد کار برایش دشوار می شود.(منظور بیشتر در بازی های رفت و برگشت است) بازیکنان دچار استرس می شوند و رشته بازی از دستشان رها می شود، گل زود هنگام بهترین نعمتی بود که دیشب خداوند و البته مسی به طرفداران بارسا اهدا کرد.دقیقه 5 بازی بارسا به بازی بازگشت، میلان استرسش بیشتر شد و هجوم بر روی دروازه ایتالیایی ها چندین برابر.

اعتماد به نفس تا قدری بازگشته بود، بدون شک اعتماد به نفس بزرگ ترین و مهم ترین عامل در فوتبال است، بدون تردید بپذیرید، کسانی که خودشان بازی می کنند بهتر درک می کنند، شما اگر اعتماد به نفس خود را در فوتبال از دست بدهید هیچ گاه باز نخواهید گشت.
حال در دقیقه 5 بازی آن اعتماد به نفس تا قدر زیادی بازگشته بود و بارسا سر و پا حمله شد.دیدید که آبیاتی میلان را نجات داد وگرنه تا دقیقه 15 بازی 3 به 0 به نفع بارسا می شد.

5- شانس: شاید دوستانی که الان این کلمه را میبینند پیش خودشان بگویند، شانس؟؟ بله دوست عزیز شانس.
کاملا درست است بازی در اختیار بارسا بود، حمله می کرد، آبیاتی ستاره تیم بود در آن لحظات اما یادمان نرود موقعیتی که بر خلاف جریان بازی بازیکن جوان میلان، نیاینگ در میانه میدان با والدز تک به تک شد، آن توپ اگر گل می شد تمام برنامه ها به هم می ریخت.
پاتزینی دو روز قبل از این دیدار مصدوم شد، نیاینگ در ترکیب قرار گرفت و آن توپ...

شک نداشته باشید اگر پاتزینی آن جا و در آن موقعیت بود به بارسا رحم نمی کرد و توپ را وارد دروازه می کرد.
گویی که خدا هم بارسا را دوست داشت، خدا هم دیشب دوست داشت بارسلونا صعود کند.قلب بارسا را از 1 ثانیه سکته به حرکت وا داشت.در فعل و انفعالی همان توپ بازگشت و وارد دروازه میلان شد.بله دوستان عزیز به همین دلیل است که ما عاشق فوتبال هستیم و این عشق را با هیچ چیز در دنیا عوض نمی کنیم.

6- مسی: چه بگویم؟چه دارم که بگویم؟ شگفت انگیز است، به واقع شگفت انگیز است.
چه کسی می توانست در موقعیت گل اول آن توپ را به ثمر برساند؟چه کسی؟کمی بدون تعصب فکر کنید، از شما خواهش می کنم...

3 نفر پشت سرت باشند، 3 نفر جلو رویت، هر کدام هم با قد و هیکلی درشت، توپ زیر پاهایت باشد، بدون دورخیز، یک لحظه، یک فکر و یک ضربه...
گلر با تجربه میلان نظاره گر ماند، مانند تمام تماشاچیان.توپ گل شد، بارسا به زندگی بازگشت...

به دور از هر گونه تعصب خاص و یا افراط، مسی فوق العاده است، از فوتبالش لذت ببرید.

* بارسا برد و به مرحله بعد صعود کرد، آن هم چه بردی، چه بازگشتی.مطمئن باشید هیچ تیمی دوست ندارد در این مرحله قرعه اش به بارسا بخورد.