آبیدال: «در اینجا کسانی عاشق من هستند و من باید برای همیشه در اینجا بمانم».

اين بازيكن فرانسوی، درباره بارسلونا احساس عالی دارد.

خوش بین، صادق، احساساتی و با ایمان؛ مدافع بارسلونا در برنامه ای در TV3 بنام «ماراتن بزرگ آبیدال» در مورد یک سال و 9 ماه جنگ با بیماری اش صحبت کرد: «من از موانع بسیاری عبور کرده ام، اما هنوز هم موانعی برای گذر از آن‌ها مانده است. تاکنون من تمام آن ها را پشت سر گذاشته ام، اما اگر باز هم مانده باشد، تا جایی که بتوانم آن ها را نیز می گذرانم. احساس خیلی خوبی دارم. 8 ماه از عمل جراحی من گذشته است و هر روز تلاشم را ادامه می دهم. سخت است اما من در حالت خوبی هستم و مشتاقم که به بازی کردن برگردم».

آبیدال به مدت 9 روز است که با تیم تمرین می کند و اکنون می گوید: «من دوباره به آرامی تمرین می کنم و هدفم این است که مجدداً بازی کنم و این به من کمک کرد. هیچگاه به تسلیم شدن فکر نکردم چراکه فوتبال و خانواده ام زندگی من هستند». درباره آینده اش نیز گفت: «این عالی است که اینقدر احساس عشق و محبت بکنید. در این جا کسانی هستند که محبتشان را به من نشان می دهند و من می دانم که باید برای همیشه در این جا بمانم».

قدردانی بی پایان

این مدافع هیچگاه بازگشتش به فوتبال را در نیمه نهایی ليگ قهرمانان اروپا 2010/11 از یاد نمی برد. نيوكمپ با تشویق ایستاده تماشاگران از او استقبال کرد: «آن استقبال به من قدرتی فوق العاده داد. می خواهم برای همه چیز از مردم تشکر کنم و همیشه این جا می مانم تا هر کاری می توانم برای باشگاه انجام دهم». او با اشاره به گواردیولا و حمایت هایش و اجازه دادن به او برای بازی در ومبلی و هم چنین با اشاره به حرکت پویول در اجازه دادن به او در بالا بردن جام، از آنها قدردانی کرد: «من به سختی برای بازگشتم تلاش کرده بودم و آن روز برای من بسیار مهم بود». پویول به من گفت: «زمانی که تو جام را بالا ببری، این حس را داری که جهان متوقف شده است كه البته حق با او بود».

او از تیتو ویلانوا نیز بدلیل آنچه که در هنگام مراسم معارفه اش بعنوان سرمربی بیان کرد، قدردانی کرد: «من فهمیدم که سرمربی در مورد من صحبت کرد. این نشان می دهد که باشگاه و بازیکنان عاشقم هستند و امیدوارند که من دوباره بتوانم بازی کنم. آن روز من بسیار خوشحال بودم چرا که پس از مدت ها، این برای اولین بار بود که لباس بارسا را می پوشیدم».

نه یک الگو

این بازیکن در پایان صحبت هایش گفت که دراز کشیدن روی تخت بیمارستان و شنیدن تشویق و فریاد زدن اسم او در هر بازی و در دقیقه 22 که شماره پیراهن او بود، حس فوق العاده ای به او می داد. بسیاری از مردم بر این عقیده اند که او نمادی برای مبارزه با سرطان است اما آبیدال می گوید: «من نمی خواهم بعنوان یک الگو به حساب بیایم. من کاری را که باید، انجام می دهم و این طرز فکر من است. بابت این که فوتبالیست هستم و نماینده بسیاری از مردم تلقی می شوم، بسیار خوش شانس هستم. پیام ما زمانی که با کودکان در بیمارستان ملاقات می کنیم، باعث انگیزه دادن به آنها می شود و مشوق آنهاست».